Suzanne van Teijlingen (MetLEF): Gordiaanse knoop

18 november 2024, 11:42

De landelijke politiek kondigt met veel bombarie een nieuwe maatregel aan: statushouders krijgen geen voorrang meer bij het toewijzen van sociale huurwoningen. Hiermee lijkt het kabinet daadkrachtig in te spelen op de woningcrisis. Maar lost dit écht iets op?

Als raadslid én coördinator woonruimteverdeling voor de 6 Zaanse woningcorporaties, zie ik de praktijk. De vraag naar sociale huur is enorm, en velen wachten al jaren op een betaalbare woning. Ook zonder deze maatregel kampen we met een structureel tekort. Statushouders geen voorrang meer geven klinkt als een oplossing, maar is dat niet.

In werkelijkheid is het aandeel sociale huurwoningen dat aan statushouders wordt toegewezen, landelijk maar zo’n 7%. Dit kleine percentage wordt vaak uitvergroot, terwijl het overgrote deel van de sociale huurwoningen naar andere woningzoekenden gaat.
De overheid vraagt gemeenten echter nog steeds om vluchtelingen die hier mogen blijven – de statushouders – te huisvesten. Alleen: waar? Hoe? Zonder voorrang krijgen zij ook geen plek, maar ook niet de andere woningzoekenden. Hiermee schuift Den Haag het probleem door naar de gemeenten en woningcorporaties, die met een groot tekort aan woningen moeten zorgen voor een ‘eerlijke’ verdeling. Het lijkt een simpele oplossing, maar maakt de knoop alleen maar groter.

Dit is een typisch voorbeeld van schijnoplossingen, een poging om daadkracht uit te stralen zonder de kern van het probleem aan te pakken. Statushouders en woningzoekenden worden nu tegen elkaar uitgespeeld, terwijl de echte oorzaak – het enorme woningtekort – blijft liggen.

De enige échte oplossing is om fors te investeren in sociale huurwoningen. Zo lossen we iets op voor de toekomst, in plaats van kortetermijnmaatregelen te nemen die de wachtlijsten alleen maar langer maken en tot frustratie leiden bij iedereen die afhankelijk is van betaalbare huur.

Onze wooncrisis vraagt om lef en visie, om structurele oplossingen. Zolang die er niet zijn, zitten wij vast in een steeds moeilijker te ontwarren knoop.