Raadscolumn Toon van Tol (MetLEF): Vraag het me dan niet

Ik moet nog steeds lachen als ik terugdenk aan de tv-programma’s van Henk Spaan en Harry Vermeegen, zo’n 20 tot 30 jaar geleden. Naast sport kwam ook de actualiteit aan bod. Menige sketch eindigde in een felle discussie tussen Harry en Henk, waarbij Henk Spaan uiteindelijk uitriep: “Vraag het me dan niet!”

De relevantie met deze column is duidelijk. Het is tegenwoordig populair om inwoners (jong en oud), bedrijven en organisaties te vragen naar hun mening of wensen over een ontwikkeling of beleidsplan. Dat oogt betrokken en democratisch. “Uw mening telt!” Maar steeds meer mensen vragen zich af: wat levert het mij eigenlijk op? En terecht.

In de raadzaal neemt het aantal inwoners en bedrijven toe dat zijn zorgen, wensen of meningen deelt met raads- en commissieleden. Je zou zeggen: de democratie op haar best. Toch valt daar wat op af te dingen. De teleurstelling groeit, omdat mensen zich niet gehoord voelen. En opnieuw: terecht.

Participatie is het toverwoord waarmee iedereen bij plannen en discussies wordt betrokken. Maar overheden – ook in Noordwijk – vergeten keer op keer om duidelijk te maken wat participanten nu werkelijk te zeggen hebben. En dat is meestal bar weinig. Geen wonder dat steeds meer mensen afhaken, zowel mentaal als fysiek.

Mensen actief vragen mee te doen in besluitvormingsprocessen is zo verworden tot een doekje voor het bloeden. Geen wonder dat steeds vaker klinkt: “Vraag het me dan niet!”